Έχετε αναρωτηθεί αν είμαστε ξύπνιοι;

Ο δάσκαλος Γκουρτζίεφ υποστήριζε ότι οι άνθρωποι διάγουμε όλοι μας βίο ύπνου και ότι συνεπώς δεν είμαστε ξύπνιοι, αλλά ούτε κι έχουμε την επίγνωση ότι κοιμόμαστε. Φυσικά μια τέτοια θέση δεν είναι η πλέον διαδεδομένη, ούτε κι εύκολα αποδεκτή από πολλούς ανθρώπους. Πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο αφού ενυπάρχει μέσα μας η βεβαιότητα ότι είμαστε ξύπνιοι και ότι δεν κοιμόμαστε ή ότι δεν ονειρευόμαστε, εφόσον, βέβαια, θεωρούμε εύκολη την διάκριση μεταξύ ύπνου και ξύπνου; Μπορούμε απλώς να πούμε ότι τσιμπάμε τον εαυτό μας και νιώθουμε το τσίμπημα, αλλά ποιος μας λέει με σιγουριά ότι δεν το ονειρευόμαστε κι αυτό; Πώς μπορούμε άραγε να είμαστε βέβαιοι ότι δεν κοιμόμαστε και ονειρευόμαστε κατά τη διάρκεια της εγρήγορσής μας στην καθημερινότητα μας; Ή πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι τη νύχτα που βλέπουμε όνειρα δεν είναι ένας κόσμος εξίσου αληθινός με αυτόν που θεωρούμε πραγματικό την ημέρα; Υπάρχει μια τέτοια σιγουριά; Στον ύπνο μας πολλά συμβάντα είναι τόσο ζωντανά και πολλά από αυτά αναπαράγουν γεγονότα, ανθρώπους και καταστάσεις της εγρήγορσής μας. Πού σταματά το όνειρο και πού αρχίζει η εγρήγορσή μας; Μπορούμε, λοιπόν, να είμαστε κι εμείς βέβαιοι ότι δεν κοιμόμαστε; 

Πολλές φορές άλλωστε οι συνθήκες της ζωής μας είναι τόσο φανταστικές όσο κι ένα όνειρο και όπως το τελευταίο, αλλάζουν επίσης με εντυπωσιακή ταχύτητα και ροπή. Ποιος μπορεί να αντικρούσει ότι η ζωή μας δεν είναι ένα όνειρο μέσα σε ένα όνειρο που βρίσκεται μέσα σε ένα άλλο όνειρο; Εξάλλου τα μικρά παιδιά δυσκολεύονται στην αρχή της ζωής τους να διακρίνουν τη διαφορά μεταξύ του φανταστικού ονειρικού τους κόσμου και του κόσμου των ενηλίκων. Έτσι τα παιδιά εισάγονται στα όνειρα των ενηλίκων μέσω της αφήγησης, της υπόδειξης και της υποβολής του παραδείγματος της πραγματικότητας που τα περιβάλλει, σύμφωνα με τους ενηλίκους πάντοτε. Έπειτα αυτό συνεχίζεται όταν τα παιδιά ακολουθούν το παράδειγμα της υποβολής τους μέσω μιας αυθυποβολής που συνεχίζει να συντηρεί την πραγματικότητα στην οποία συμμετέχουν οι γονείς, οι φίλοι και οι άλλοι άνθρωποι. Έτσι, έπειτα από λίγα χρόνια αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα που μας περιβάλλει δίχως αμφιβολίες και είμαστε πεπεισμένοι ότι όχι μονάχα είναι αληθινή, αλλά ότι είναι και η μοναδική πραγματικότητα. Άλλωστε οποιαδήποτε ενάντια αντίληψη δεν γίνεται αποδεκτή εύκολα. Έτσι αναπαράγουμε το παράδειγμα και την υποβολή που δεχόμαστε από έξω από εμάς ότι η πραγματικότητα είναι μία και πώς εμείς είμαστε ξύπνιοι εντός της. 

Επομένως ίσως να είναι δύσκολο να πείσουμε τον εαυτό μας ότι κοιμόμαστε στην εγρήγορσή μας, καθώς ακόμη και όταν κοιμόμαστε σπάνια ξυπνάμε οικειοθελώς στη μέση ενός ονείρου, εκτός κι αν το όνειρο είναι τρομακτικό, δυσάρεστο ή εφιάλτης. Εκτός κι αν ταραχτεί ο ύπνος μας από θορύβους ή από άλλους ανθρώπους κοκ. Δύσκολα θα ξυπνούσαμε μοναχοί μας…. Κι αν μας είναι πράγματι δύσκολο να ξυπνήσουμε από έναν ελαφρύ νυχτερινό ύπνο, πόσο μάλλον δύσκολο θα ήταν να ξυπνήσουμε από έναν κατά πολύ βαθύτερο ύπνο που επιμένει πεισματικά να επανέρχεται ως αληθινή βάση της ζωής; Άλλωστε, όπως το είπε και ο Αινστάιν για την πραγματικότητα, έλεγε πώς είναι ψευδαίσθηση, αν και ομολογουμένως αρκετά επίμονη και πειστική… Πειστικά, όμως, είναι και τα όνειρα και όταν τα βλέπουμε τα νομίζουμε πέρα για πέρα αληθινά. Επομένως η αντίληψή μας είναι αυτή που αντιλαμβάνεται κάτι ως αληθινό και κάτι άλλο ως ψευδαισθησιακό, με κριτήρια που δεν είναι πάντοτε πειστικά. Φερειπείν, η μονιμότητα του καθημερινού κόσμου κι αυτή μπορεί υπό συγκεκριμένες περιστάσεις και συνθήκες να αλλάζει, ενώ εάν κανείς μελετήσει τα συνειδητά ονειρέματα (lucid dreaming), μπορεί να εκπαιδευθεί και να μάθει πώς να αλλάζει τα όνειρα κατά βούληση σε βαθμό τέτοιον, που να μπορεί να συνεχίζει ένα χτεσινό όνειρο από το σημείο που σταμάτησε να το βλέπει και έτσι να ζει εξακολουθητικά σε ένα όνειρο συνεχές, συμπαγές και αληθινό όσο και η ίδια του η καθημερινότητα. Βέβαια, εάν κάποιος το κάνει αυτό, έπειτα από λίγον καιρό θα είναι δύσκολο να διακρίνει τι είναι το όνειρο και τι η πραγματικότητα και πού ακριβώς τελειώνει το ένα και πού αρχίζει το άλλο. 

Στη μέθοδο του Body Mirror System, υπάρχει ένα αξίωμα που πρεσβεύει ότι όλα ξεκινούν στη συνειδητότητά μας και ότι οι αντιλήψεις μας δημιουργούν την πραγματικότητά μας. Αυτή η αρχή δεν είναι κάτι το νέο καθώς εδώ και χιλιάδες χρόνια υπήρξαν πολλοί πνευματικοί Δάσκαλοι οι οποίοι μας υπενθύμιζαν κάθε τόσο αυτές τις ιδέες. Έτσι, εάν πιστέψουμε σε αυτά που μας είπαν τόσα φωτισμένα Όντα, καλό θα ήταν να διαπιστώσουμε κι εμείς βιωματικά στην εφαρμογή αυτές τις ιδέες και να αποφανθούμε περί της εγκυρότητάς τους. Η πραγματικότητα μπορεί να γίνει ένα συνειδητό ονείρεμα στο οποίο μπορούμε να αποφασίζουμε συνειδητά πώς θα ξετυλίγεται το όνειρο. Μπορούμε να αποφασίσουμε συνειδητά για την κατάσταση της ζωής μας και ακόμη ακόμη και της δικής μας υγείας σε όλα τα επίπεδα. Είναι κάτι το οποίο μπορούμε να μάθουμε να κάνουμε και μονάχα η εφαρμογή στην καθημερινότητά μας μπορεί να μας πείσει για του λόγου το αληθές. Ωστόσο, το πρώτο βήμα είναι να αποδεχτούμε την ευθύνη ότι εμείς δημιουργούμε τη ζωή μας έστω κι αν μέχρι τώρα δεν το κάναμε συνειδητά, κι επομένως το πράτταμε ωσάν μη ξύπνιοι μες το όνειρο της ζωής. Μπορούμε, όμως, να ξυπνήσουμε κι αυτό ξεκινά με την αποδοχή ότι τώρα ξεκινάμε να το κάνουμε συνειδητά και να αρχίσουμε να λαμβάνουμε αποφάσεις συνειδητά εφεξής. 

Όταν ξεκινήσουμε να το κάνουμε αυτό, τότε μπορούμε να δούμε στη ζωή μας κατά πόσον όσα ζούμε σχετίζονται με κάτι που εμείς κάναμε μέσα στη δική μας συνειδητότητα και πώς οι δικές μας αποφάσεις και οι αντιλήψεις δημιούργησαν την πραγματικότητα στην οποία διαβιούμε. Τότε μπορούμε αλλάζοντας αποφάσεις και αντιλήψεις να διαπιστώσουμε τα αποτελέσματα των αλλαγών αυτών στην εκτύλιξη ενός νέου ονείρου και μάλιστα μπορούμε να αρχίσουμε να επικοινωνούμε συνειδητά με αυτό το όνειρο. Εάν δούμε τη ζωή μας σαν ένα όνειρο μπορούμε να επικοινωνήσουμε με αυτό το όνειρο ζητώντας του να αλλάξει προς την κατεύθυνση που εμείς επιθυμούμε και έπειτα να περιμένουμε τις αλλαγές με περιέργεια για το πώς αυτές θα λάβουν χώρα, αντί με δυσπιστία και με αντιλήψεις που δεν ενθαρρύνουν τις αλλαγές που εμείς ζητήσαμε. Αυτό φυσικά προυποθέτει εμπιστοσύνη στο ίδιο το όνειρο και στις αρχές μας, εμπιστοσύνη στις αντιλήψεις μας και στην ικανότητά μας ως δημιουργοί να αλλάζουμε το όνειρο της πραγματικότητας. Αυτό οι θρησκείες το περιέγραψαν ως πίστη, εντούτοις, όμως, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην πιστεύει σε κάτι και εάν το καλοσκεφτεί κανείς, είναι στο χέρι μας να δημιουργήσουμε τα όσα εμείς πιστεύουμε και θέλουμε, υποστηρίζοντας αυτά που πιστεύουμε και γειώνοντάς τα στα καθημερινά μας βιώματα συνειδητά. Τότε μπορούμε να δούμε να υλοποιούνται στην πραγματικότητά μας πάρα πολλά από όσα επιθυμούμε.

Κωνσταντίνος Στεργιόπουλος
Konstantinos Stergiopoulos
Psychologist, Psychanalyst,
MA in Philosophy
Healer of the Human Energy System
Instructor of the Body Mirror System